Πώς διαγράφεται το μέλλον των ολυμπιακών επιδόσεων;
Σήμερα, μετά την καταπληκτική πρόοδο της επιστήμης στη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, ανοίγει ο δρόμος στους νέους ερευνητές να εφαρμόσουν τις καινοτόμους μεθόδους της μοριακής βιολογίας στην αναγνώριση της ταυτότητας των γονιδίων που είναι υπεύθυνα για φαινότυπους οι οποίοι σχετίζονται με την αθλητική απόδοση.
Η αποκρυπτογράφηση των γονιδίων αυτών αποτελεί τη μεγάλη πρόκληση στην επιστήμη. Με ποια γονίδια, δηλαδή, γίνεται η μεταγραφή στον πυρήνα του DNA σε RNA και η μετάφραση στο κυτταρόπλασμα του RNA σε πρωτεΐνες. Η αποκρυπτογράφηση των γονιδίων θα θέσει τις βάσεις για τον γενετικό ανασυνδυασμό, την κλωνοποίηση, όπου ένα μόριο DNA σχηματίζεται με μια αλληλουχία βάσεων που έχουν προέλθει εν μέρει από ένα προγονικό μόριο DNA και εν μέρει από ένα άλλο. Αυτό θα οδηγήσει στη γενετική μηχανική με ευοίωνες προοπτικές γονιδιακής θεραπείας χρονίων νόσων αλλά με τρομακτικές συνέπειες γονιδιακού ντοπαρίσματος αθλητών.
Σε πρόσφατο Ολυμπιακό Επιστημονικό Συνέδριο μας απασχόλησε η τρομερή προοπτική «γενετικά μεταλλαγμένων αθλητών». Παρ’ όλο που οι ορίζουσες της αθλητικής απόδοσης (αερόβια, αναεροβια ικανότητα, νευρομυική συναρμογή, ιδιοδεκτικότητα, πλαστικότητα κινητικού φλοιού του εγκεφάλου, κατανομή μυικών ινών κλπ) είναι πολυγονιδιακές, παρουσιάζουν υψηλό βαθμό κληρονομησιμότητας, ο γενετικός τους χειρισμός είναι δύσκολος και τα ηθικά διλήμματα που θα τεθούν στον άνθρωπο από μια τέτοια εξέλιξη είναι τεράστια. Γεγονός όμως είναι, όπως είπε ο Watson που βραβεύθηκε με το Νομπέλ για την ανακάλυψη της δομής του DNA το 1954, ότι «πιστεύαμε πως το πεπρωμένο μας είναι στα αστέρια. Τώρα γνωρίζουμε ότι είναι στα γονίδιά μας».
Το μέλλον θα δείξει…
