Λίγο πριν την άρση των περιοριστικών μέτρων, θα έπρεπε να αναλογιστούμε ποια είναι τα κέρδη μας από τη μέχρι σήμερα διαχείριση του κορωνοϊού, έτσι ώστε να είμαστε πραγματικά έτοιμοι να προχωρήσουμε στην επόμενη φάση.
Ο πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού μέχρι εδώ ήταν αμυντικός. Προσπαθήσαμε και επιτύχαμε με την απομόνωση, να περιοριστούν τα κρούσματα και επομένως και οι θάνατοι. Καταφέραμε να πειθαρχήσουμε και να προσαρμοστούμε στην νέα πραγματικότητα, μαθαίνοντας τη στοιχειώδη προληπτική υγιεινή του πλυσίματος των χεριών, της αποφυγής αγγίγματος του προσώπου, της διατήρησης απόστασης από άλλους ανθρώπους και της απομόνωσης. Πετύχαμε να μη διαλυθεί το σύστημα υγείας και να μη φτάσουμε στην αδιανόητη θέση ο γιατρός να επιλέγει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Ισοπεδώσαμε την καμπύλη διασπορας της νόσου και είναι αλήθεια ότι αμυνθήκαμε καλά.
Το διάστημα αυτό διαβάσαμε και ενημερωθήκαμε με εντυπωσιακή συμμετοχή ως ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες. Ελπίσαμε ότι κάποιο φάρμακο θα βρεθεί, ότι κάποια θεραπεία που θα εφαρμοστεί, θα φέρει αισιόδοξα μηνύματα, ότι κάτι θα ακούσουμε για το πολυπόθητο εμβόλιο, ότι η αλλαγή του καιρού και η υπεριώδης ακτινοβολία θα μειώσει τη μεταδοτικότητα του, ότι θα αποκτήσουμε την επίσης πολυπόθητη ανοσία που στην Ελλάδα αλλά και στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες παρουσιάζει ακόμη μονοψήφιο αριθμό. Και βεβαίως ελπίζουμε και ενημερωνόμαστε και περιμένουμε ακόμη.
Μήπως όμως ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε από την άμυνα και την ελπίδα στην αντεπίθεση. Όχι δεν ήταν χρόνος που απλά σταμάτησε, μάθαμε αρκετά για τον ιό, και σταματήσαμε την διάδοσή του. Σίγουρα η φωτιά δεν πέρασε, καίει ακόμη όλον τον πλανήτη. Όμως σε μια χώρα σαν τη δική μας με 25-50 κρούσματα την μέρα και 2-5 θανάτους μήπως έφτασε ο καιρός να αντιμετωπίσουμε τις εστίες που θα παρουσιάζονται με μια προσεκτική επίθεση;
Η Νότια Κορέα, η οποία μέχρι στιγμής έχει διαχειριστεί την πανδημία καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα, έχει ακολουθήσει ένα τέτοιο σχέδιο. Εκεί, οι άνθρωποι μιλάνε για το covid-19 σαν να ήταν άτομο, απεχθές, ύπουλο, άσχημο και ανθεκτικό και ότι πρέπει να κυνηγηθεί. Με τι όπλα;
Χιλιάδες διαγνωστικά τεστ ώστε να εντοπίζονται πρώτα από όλα οι φορείς. Και εδώ γεννάται το ερώτημα αν προκύψει νέα έξαρση, με την άρση των περιοριστικών μέτρων θα μπορούσε να περιοριστεί; «Ναι”, απαντάει ο Γερμανός λοιμωξιολόγος, υπεύθυνος της κρίσης, Κρίστιαν Ντόρσεν “αλλά δεν μπορεί να γίνει μόνο με τις απλές μεθόδους ιχνηλάτησης, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Έχουμε αποδείξεις ότι περισσότερες από τις μισές μολύνσεις σημειώνονται πριν ο φορέας που μεταδίδει τον ιό αναπτύξει συμπτώματα. Οι άνθρωποι τον μεταδίδουν δύο ημέρες νωρίτερα. Αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν αναλάβει την ιχνηλάτηση βάσει των ασθενών, αγωνίζονται απέναντι στον χρόνο. Χρειάζονται βοήθεια για να εντοπίσουν όλους όσοι πιθανώς εκτέθηκαν, το συντομότερο δυνατό. Αυτό απαιτεί ηλεκτρονική ιχνηλάτηση επαφών”.
Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία και Αμερική αναπτύσσουν εφαρμογές ηλεκτρονικής ιχνηλάτησης γιατί όχι και η Ελλάδα; Σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε ευφάνταστες αλλά κυρίως εξαιρετικά χρήσιμες εφαρμογές που δημιουργήθηκαν για αυτον τον σκοπό (για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις καινούργιες εφαρμογές δες στο link του healthy voice gr)
Η απομόνωση των θετικών κρουσμάτων και των επαφών τους είναι επίσης πολύ σημαντική ενώ απαιτείται έγκαιρη έναρξη θεραπείας με ιατρική παρακολούθηση σε νοσοκομεία, ειδικά διαμορφωμενα ξενοδοχεία ή εστίες πριν να είναι αργά.Το σύστημα πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμο να δουλέψει χωρίς καθυστέρηση.
Πρέπει να δούμε μπροστά μας τον δρόμο για να νικησουμε τον ιό με ενθουσιασμό και πεποίθηση. Η καταπολέμηση του ιού με ένα ανθεκτικό σχέδιο δημοσιας υγείας που θα το ακολουθησουμε όλοι με την πειθαρχία και την ωριμότητα που δείξαμε όλοι μας, τις μέρες του εγκλεισμού μας, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση και θα έχει θεμελιώδη σημασία για τη γενιά μας.
Aς προχωρήσουμε λοιπόν στην αντεπίθεση. Ας συνεχίσουμε να είμαστε ενεργοί και συμμετέχοντες στην προσπάθεια περιορισμού και εξαφάνισης του εχθρού. Ας τον πολεμήσουμε όλοι μαζί.
