Ο οικουμενικός κίνδυνος που ζούμε ανέδειξε δυό αλήθειες. Την ανάγκη της ατομικής ευθύνης προς την κοινωνία, και την κορυφαία σημασία της αλληλεγγύης. Πολλοί το αντιλήφθηκαν, άλλοι απέτυχαν, τόσο σε ατομικό όσο και σε επίπεδο ηγεσίας.
Ας σηματοδοτήσει η Ανάσταση τη νίκη της ζωής επί του θανάτου, της ελπίδας επί της απελπισίας, της ανθρώπινης ζωής επί οποιουδήποτε κέρδους. Ας αναθεωρήσουμε τις αξίες μας και τις προτεραιότητες μας.
Ας εκφράσει η Ανάσταση την στάση της ζωής μας. Ας είναι μια ευκαιρία να στηριχτούμε σε καινούργιες βάσεις δίνοντας αξία στην κάθε ανθρώπινη ζωή. Όχι δεν είμαι το νουμερο 10 έχω όνομα, όχι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι φτηνή, όχι οι ηλικιωμένοι και οι ευάλωτοι έχουν την ίδια αξία και ίσως μεγαλύτερη, και οι αόρατοι του χθές ας γίνουν ορατοί και ας τους δοθεί η αξία που τους πρέπει!
Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και όταν ανοίξουν οι πόρτες! Ας μην λησμονήσουμε σύντομα τις σκέψεις που κάναμε όλοι μας και ας μεταγγίσουμε το Άγιο Φώς στην καρδιά μας χωρίς τη διαμεσολάβηση της λαμπάδας. Ο αιώνας μας είχε πολλές πανδημίες, αλλά και πολέμους να φοβήσει αλλά και να βάλει σε σκέψεις την ανθρωπότητα, χωρίς τελικά να καταφέρει πολλά μακροπρόθεσμα.
Ας διαφέρει ουσιαστικά επιτέλους αυτό το Πάσχα και ας γίνουμε όλοι καλύτεροι για τον ευατό μας, τους αγαπημένους, για όλον τον κόσμο και για τη γή που μας φιλοξενεί.
Ας φωτιστούμε και ας γίνει ο καθένας μας χωριστά Φως στον υπέροχο αυτόν κόσμο που μπορούμε να κάνουμε ακόμη καλύτερο!
Καλή Ανάσταση!
