Ένα πολύ συχνό πρόβλημα των αθλητών (μπάσκετ, τέννις, βόλλευ, κολύμβησης, ρίψεων κλπ), αθλούμενων αλλά και εργαζομένων, κυρίως αυτών που χρησιμοποιούν συχνά το άνω άκρο, σε ένα τόξο πάνω από το κεφάλι, είναι το σύνδρομο υπακρωμιακής πρόστριβής. To σύνδρομο χαρακτηρίζεται από ευαισθησία, πόνο, αδυναμία ανύψωσης και μειωμένο εύρος κίνησης του βραχίονα, από τη συνοδό φλεγμονή. Γνωρίζουμε ότι τόσο δομικοί όσο και λειτουργικοί παράγοντες συντελούν στην ανάπτυξη του προβλήματος.
Οι ασθενείς πολλές φορές παρουσιάζουν προσαρμοστικές αλλαγές στην κίνηση, εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων πιέσεων που δέχεται η περιοχή. Αυτές οι προσαρμογές συχνά οδηγούν σε πρόσθια χαλαρότητα και μείωση της ευλυγισίας των οπίσθιων μυών και θύλακα, έχοντας ως αποτέλεσμα να μετακινηθεί η κεφαλή του βραχιονίου, συντελώντας έτσι στην πρόσκρουση.
Σε αυτήν την περίπτωση οι γενικές αρχές της αποκατάστασης που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι:
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ – Ένας συνδιασμός ξεκούρασης, εφαρμογής κρύου-ζεστού, shockwave, laser, prp, περίδεσης, iastm, διατάσεων, μη στεροειδών αντιφλεγμονώδων φαρμάκων και ενέσεων με κορτικοστεροειδή, ανάλογα με την περίπτωση, θα βοηθήσει να αντιμετωπιστεί ο πόνος.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΗΣ – Η αποκατάσταση θα πρέπει να εκτελείται σε λειτουργικά επίπεδα κίνησης. Σχεδόν όλες οι ασκήσεις, πρέπει να γίνονται μπροστά από το, ή στο μετωπιαίο επίπεδο, σε ένα εύρος ελεύθερου πόνου, όχι πάνω από 40ο για να αποφεύγεται και να μην επιδεινώνεται η προστριβή.
ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΧΛΟΣ – Ηλεκτρομυογραφική μελέτη μας, έδειξε πολύ υψηλά επίπεδα δραστηριότητας του υπερακάνθιου όταν το άνω άκρο βρίσκεται σε ευθεία γραμμή. Ιδιαίτερα σε αθλούμενους με πόνο, κατά την παθητική και ενεργητική κίνηση θα πρέπει να αποφεύγεται ο μακρύς μοχλός και η άσκηση να ξεκινάει με τον αγκώνα σε κάμψη.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΛΕΙΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΑΣΚΗΣΕΩΝ – Πλειομετρική ενδυνάμωση των μυών πρέπει να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα, κυρίως για τους πρωταγωνιστές μυς στη φάση επιβράδυνσης της ρίψης. Ο ώμος αντιμετωπίζει τεράστια πίεση σε αυτήν την φάση. Η πλειομετρική άσκηση είναι πολύ σημαντική, αφού μιμείται τα πρότυπα κίνησης στις αθλητικές και καθημερινές δραστηριότητες καθώς περιλαμβάνει τον κύκλο διάτασης – βράχυνσης, ενώ αυξάνει και τη διεγερσιμότητα του νευρικού συστήματος για τη βελτίωση της ικανότητας της νευρικής αντίδρασης.
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΩΜΟΠΛΑΤΗΣ – Μια σταθερή ωμοπλάτη και συγχρονισμός του ωμοβραχιόνιου ρυθμού είναι πολύ σημαντική για κάθε είδος αποκατάστασης.
ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ – Οι περισσότεροι αθλητές αλλά και αθλούμενοι, έχουν περιορισμένη έσω στροφή, δύσκαμπτο οπίσθιο θύλακα και υπερβολική έξω στροφή. Ιστορικά η διάταση στον ώμο πραγματοποιείται σε όλες τις κατευθύνσεις. Ωστόσο διάταση του πρόσθιου θύλακα και επιδείνωση της υποκείμενης πρόσθιας αστάθειας ή υπερξάρθρηματος, δεν είναι σοφή επιλογή. Αντίθετα, η αύξηση της έσω στροφής και ο περιορισμός της δυσκαμψίας του οπίσθιου θύλακα αυξάνει την αθλητική απόδοση. Ενδείκνυται λοιπόν ένα έντονο πρόγραμμα διάτασης του οπίσθιου θύλακα.
ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΣΚΗΣΕΩΝ – Η αποκατάσταση βαθμιαία θα αυξήσει τις δυνάμεις και το ρυθμό του φορτίου με τέτοιο τρόπο ώστε να αναπαράγει τις ιδιαίτερες λειτουργικές απαιτήσεις του αθλούμενου.
Τέλος, εάν η αρχική θεραπεία που είναι συντηρητική και διαρκεί πολλές φορές έως και έξι μήνες δεν έχει αποτέλεσμα, μπορεί να ακολουθήσει χειρουργική, η οποία έχει υψηλά ποσοστά επιτυχίας και χρησιμοποιείται συχνά.
