Aκριβώς στην αλλαγή του χρόνου, ευρήματα από τελευταία έρευνα έρχονται να μας κινητοποιήσουν!
Η τακτική άσκηση φαίνεται ότι μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης πολλών τύπων καρκίνου, ενώ υπάρχει υπόνοια ότι μπορεί να υπάρχει σχέση δόσης-απόκρισης. Τα ευρήματα προέρχονται από μια μεγάλη μετα-ανάλυση εννέα ερευνών, με συμμετέχοντες 755.459 άτομα.
Τα άτομα που συμμετείχαν σε δραστηριότητα μέτριας έντασης για 2,5 έως 5 ώρες την εβδομάδα, είχαν σημαντικά μικρότερο κίνδυνο για διάφορους τύπους καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του μαστού, του παχέος εντέρου (μόνο στους άνδρες), του ενδομητρίου, του νεφρού, του μυελώματος, του καρκίνου του ήπατος και του λεμφώματος μη Hodgkin.
Είναι ήδη γνωστό, ότι η σωματική δραστηριότητα συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου και του μαστού, σημειώνουν οι ερευνητές. Πρέπει να αναφερθεί, ότι και η Συμβουλευτική Επιτροπή του 2018 των Αμερικανικών κατευθυντήριων γραμμών για τη σωματική δραστηριότητα, σημειώνει ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις πως η σωματική άσκηση συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων τύπων καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του ενδομητρίου, της ουροδόχου κύστης, του οισοφαγικού αδενοκαρκινώματος, του νεφρού και του γαστρικού. Ωστόσο, μέχρι σήμερα παρέμεναν αδιευκρίνιστες οι συνιστώμενες ποσότητες σωματικής δραστηριότητας για την αποφυγή της νόσου, οι οποίες βασίζονταν κυρίως σε άλλες χρόνιες ασθένειες, όπως οι καρδιοπάθειες και ο διαβήτης.
Οι προτεινόμενοι μηχανισμοί που μπορούν να εξηγήσουν τη συσχέτιση μεταξύ σωματικής δραστηριότητας και αποτροπής, καθώς και πρόγνωσης του καρκίνου, είναι αρκετοί.
Η μείωση της περιεκτικότητας του σώματος σε λίπος, από την αυξημένη σωματική δραστηριότητα, μπορεί να εξηγήσει τη μείωση του καρκίνου που σχετίζεται με το υπερβολικό βάρος και την παχυσαρκία, καθώς και του μετεμμηνοπαυσιακού μαστού, παχέος εντέρου, ενδομητρίου, αλλά και άλλων τύπων καρκίνου.
Ακόμη, η αυξημένη σωματική δραστηριότητα συσχετίζεται με μειωμένα επίπεδα ορμονών φύλου, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ φυσικής δραστηριότητας και των ορμονοεξαρτώμενων καρκίνων, όπως ο καρκίνος του μαστού και του ενδομητρίου.
Τέλος, η άσκηση μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει τη μειωμένη εμφάνιση κάποιων τύπων καρκίνου, όπως του εντέρου, που μπορεί να αυξηθεί σε άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη ή υπερινσουλιναιμία.
Οι προαναφερόμενες έρευνες υποστηρίζουν και προσδιορίζουν τα επίπεδα δραστηριότητας που συνιστώνται για την πρόληψη του καρκίνου, δίνουν σημαντικά στοιχεία για μελλοντικές προσπάθειες πρόληψης της ασθένειας και κυρίως προτρέπουν για μια υγιεινότερη στάση ζωής που ενσωματώνει συγκεκριμένη δόση φυσικής δραστηριότητας ως παράγοντα αποτροπής της νόσου!
